جهان , چون روستایی غرق در تاریکی شبها 

مرا , این آرزومند محبت را زخود رانده ست 

زمین , سرتاسرش سنگ است

چمن پوشیده از خون است و گلرنگ است 

                *      *

مرا بیهوده میخوانید در جشن شقایق ها 

زمن بیهوده می خواهید تا هم صحبت 

شبهای شیرین شما باشم

دگر آن کاروان از پشت بیدستان , 

نمیاید 

دگر بر گونه های پاک دخترهای کولی 

رنگ عصمت نیست 

دگر هرگز مخوانیدم 

                    به بزم شادمانی ها 

              *      *

من اکنون سخت دلگیرم

من اکنون سخت تنهایم

نمیخواهم کسی بامن بیاید تا طلوع صبح

که من , زین همرهان ناموافق سخت دلتنگم 

نمیخواهم کسی با من بگوید از شب موعود

            *      *

من از گلهای بی فریاد نیلوفر

که روزی بوی عشق و زندگی میداد ,

دلگیرم

دگر نام مرا برسنگ بنویسید 

و بر آن پرچم شوریدگی را برافرازید 

که من دیگر نیم آن تکسوار جاده های شعر 

که من دیگر نیم آن دختر شاد 

که من دیگر نیم آن دختر شعر 

           *      *

بگو نام مرا برسنگ بنویسید 

وبر گورم ,

شرار آرزوهای جوانی را برافرازید 

که من , دلتنگ دلتنگم ,........