شب دیرپای غم انگیز و سختی ست
ومجهول بردیدگان طبیعت
نگاهم نشسته است
دلم خواست با من بخوانی
نخواندی
شب دیر پای غم انگیز و تلخی ست
بیا آشتی کن سحر را ,سیاهی
غریبم غریبانه خواندم سرودی
و در واژه های سیاهی ,سیاهی
شکستم چو نجوای پر آرزویی
شب دیر پای غم انگیز تلخی ست
بیا آشتی کن ,دلم سخت تنگ است
تو پیری ,برادر
واز واژه خستگی دیربازی ست
فقط نکته ای , قصه ای می شناسی
بیا مجلس گریه را می گشایم
بیا آشتی کن , دلم سخت تنگ است
چه دلتنگ خواندم
چه دلگیر ماندم
وتو باز هم قصه گوی سکوتی
ومن باز از گریه ای تلخ , لبریز
بیا آشتی کن !
شب دیر پایی ست !
