وحالا این منم تنهای تنها
که خونین بال خود را کرده ام تا
به کنج این قفس تنها نشستم
به امید بهاری تازه هستم
ولی نه ،نا امیدم از بهاران
چرا که قبل از آن من می دهم جان
75/6/1
ژیلا
* انتظار با کوفی بودن منافات دارد
دیر یا زود با هم به تقابل بر می خیزند ...
اگر راست می گویند چرا طلب مرگ
نکنند که ملاقات خداست نهایت آرزوی مشتاقان
رج سوره جمعه آیه 6تا 8
نام تو مطلع سرسبزی هاست
و نگاه تو
همچو گلسنگ لب چشمه, طراوت دارد
پیکرت را , در عطر کدامین یاس
و کلامت را
, در موج کدامین خورشید
شستشو دادی
که در اندام تو آهنگ بهاران جاریست
وکلامت ,
همچو خورشید صداقت گرم است
آه ,مرغان نگاه تو ,
چه غمگین می خوانند
ای شکوفا گل رویاهایم
از نفس های سرور آور تو
قصه هارا بگذار
آشتی کن بامن
با نگاهم ,که غریبانه ترا مینگرد
آشتی کن با من
که من از تنهایی لبریزم
همه شب موج گدازنده اشک
باغ چشمان مرا میسوزد
دست من معنی تنهایی
ودلم واژه بیتابی هاست
راستی چلچله ها
روی این سقف دگر لانه نمی سازند؟
ومن وتو آیا
پی سنجاقک ها
باز در کوچه نخواهیم دوید ؟
تابه کی غمگینی ؟
تا به کی تنهایم ؟
تا به کی کولی وامانده به صحراهایم ؟
آشتی کن بامن ,
باشعرم
و نگاهت را
پی دیدار نگاهم بفرست
تابدانی تو که یک پارچه بودن,
چه صفایی دارد
آه , ای همسفر چلچله ها
زیر آن بید بلند
لب آن جوی پر از ماهی
منتظر خواهم بود
وبه ماهی ها
مژده آمدنت را خواهم داد ! *
تو آبروی خلقتی
تو منتهای شوکتی
تو آخرین و بهترین شکوه آفرینشی
پس از تو دست نقش ساز چهره ها
زآفرینش ایستاد
تو با شکوهتر جوانه های لذتی
خمیر پیکر ترا
به روز آفرینشت
درون نور صدستاره شسته بود
وبا لطافت نسیم گرم
بهم نهادو پیکر ترا کشید
تمام لحظه های داغ عشق را
به ذره های پیکرت ,بهم سرشت
پس از تو دست نقشبند نقش ها
زآفرینش ایستاد
و کپیه های دیگر ترادرید
چرا که همچو تو
نه تاکنون کشیده بود
نه بعد از این ,
چنان تو, پیکری کشد
در سینه ما نشست تا نافه برف
پوشیدکلام مابتن طاقه برف
بیگانگی زمانه , بسی پرباراست
روئیده زدست های ما ساقه برف
غمی دارم بدل اندازه شب
و بانگی برتر از آوازه شب
بدوشم کوله بار شوق خورشید
نشسته بردردروازه شب
